Bəzən həyat bizi elə sınaqlardan keçirir ki, sözlər aciz qalır, göz yaşları danışmağa başlayır. Bu gün biz məzun adını qazanmağın sevincini yaşadıq, amma eyni zamanda qəlbimizdə böyük bir boşluqla, dərin bir kədərlə bir yoldaşımızı — Mətanət Qüdsini — anaraq bu günü qeyd etdik.
Nəzrinlə bir yola birlikdə çıxdınız. Gözlərinizdə gələcəyə inam, qəlbinizdə arzular vardı. Hər addımınızda bir-birinizə dayaq oldunuz, dərsləri birgə keçdiniz, xəyal qurmağı birlikdə öyrəndiniz. Lakin bu yolda zamanın amansızlığı, taleyin qəfil dəyişən ssenarisi sizi ayırdı… Və bu gün, sən, əziz Mətanət, fiziki olaraq aramızda olmasan da, bütün xatirələrinlə, gülüşünlə, mehribanlığınla, sanki hər birimizin yanında idin.
Bu gün universitetin auditoriyaları, dəhlizləri, həyəti — sənin yoxluğunu səssizcə danışırdı. Ancaq unutma ki, sənin varlığın silinməyib, sadəcə bir mərhələdən başqa bir mərhələyə keçib. Çünki əsl insan – sevilən insan – bu dünyadan köçsə də, yaddaşlardan silinmir. Səninlə bağlı hər bir xatirə indi bizim üçün bir xəzinədir. Dərs aralarında dediyin bir zarafat, paylaşdığın bir sirr, həyətdə çəkdirdiyin bir şəkil, bütün bunlar indi bizim üçün dəyərli bir yadigardır.
Əziz Nəzrin, sənin bu yolda davamlılığın, gücün, dostuna olan sadiqliyin bizi qürurlandırır. Sən yalnız öz diplomunu deyil, həm də Mətanətin adını, xatirəsini daşıyırsan. Biz inanırıq ki, sən bu sevgini və bu xatirəni heç vaxt unutmadan, böyük məqsədlərlə irəliləyəcəksən.
Mətanət Qüdsinin adı təkcə sinif yoldaşlarının deyil, bütün universitetin yaddaşında qızıl hərflərlə həkk olundu. Onun qısa, amma mənalı həyatı bizə sevginin, dostluğun, mübarizənin əsl mənasını öyrətdi.
Bəlkə də zaman keçdikcə üzlər solacaq, səsin ahəngi unutulacaq… amma qəlbimizdə sən – əziz Mətanət – həmişə gənc, həmişə parlaq, həmişə bizimlə qalacaqsan. Sənin adın bizim üçün təkcə bir xatirə deyil, bir dəyər, bir simvoldur.
Ruhun şad olsun, Mətanət! Bu gün sən bizimlə olmasan da, sənin işığın yolumuzu aydınlatmaqda davam edir…
